‘Na prufissuréssa furastéra
Tinìaj li mànu béddhri lònghi,
dacussì mégghiju shcaffittùni
putìja minà, pirò ijéra ‘na
bràva màsthra, ca ‘mparàva !
Sìnni vidìja li rìcchji ‘ntartaràti,
li mànu lòrdi o capìddhri sùpa
l’occhi, si muvìja sénza paròli
e ni ijnghìja di pìzzich’e shcàffi.
N’ adduràva lu ijàtu si fumàvamu,
e si vidìja c’avìjamu l’ùgni lònghi
cchijù pirramàva, dicénnu < cu ti vo' beni ti fà chijangì e cu ti vo' mali ti fà riri!> e ijamu tùtti rigisthràti.
Nni ‘ncappàva parulàcci ‘nthrò la ménti;
pirò cu li capìddhri carusàt’ e lavàti
nòi ijéramu tùtti lìndi e pìnti!
A lu vrascéri vicìn’a la cattiddhra
c’éra ‘na prucissijùni, pi li guardà
li gàmmi dirìtt’e béddhri, e ìjddhra
pùra si cu la litturìna già ‘nùra
ògni matìna di vijàggiu facìja
sémpi cuntént’ e arzìlla vinija.
Ancòr’a li vòti mi vén’ amménti
la béddhra prufissurissa d’Italiànu
ca ‘mprìma médija ni iaprìja la ménti!
Leave a comment